المراه المجروحه
جروحى كتير ومش طايقه
واحس بنفسى متضايقه
ماليش فى الحب اى نصيب
جروح دايمه ومش بتطيب
وأأأأأه يادنيا غداره
وحيده تماللى ياخساره
انام واصحى على دموعى
وايه اخرك ياموضوعى
اشوف عشاق بتتكلم
وروحى وحيده تتالم
وفجرى مش طالع له نهار
وطعم الشهد كله مرار
ودقات قلبى قايده النار
وذنبى ايه ؟ مش عارفه
مُنايا احب لو صدفه
حبيب يمكن يريحنى
ووقت الحزن يفرحنى
ولما اغلط يسامحنى
ساعتها اشيله فى عيونى
مابين الرمش وجفونى
يكون قلبى اليك وحدك
ما احبش تانى من بعدك
واشوف الدنيا من تانى
واصون حبك فى وجدانى
وأقول ياحزن انسانى
تعبت كتير من الحرمان
ومشتاقه بقالى زمان
تعالى حبيبى فرحنى
ودمعى راح مع الاحزان
ده حبى ليك صبح ادمان
شعر احمد اسماعيل/ شاعر العرب
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق